Korkak Sadi İle Kostak Kedi'nin Sergüzeşti

Sanma; farkında değilim arkadaş
Yine adım, tertemiz dilinize pelesenk…
Yeni dedikodum, çöldeki sebile denk.

Biliyorum; Şaşı Hacı gördü ilk,
Ahraz Dudu kapıverdi de Hacı’dan
Sağır Sultan’a, karşı balkondan ünledi.
Karga, nevalesini taam etmeden de daha…
Hoppala!
Konu komşu anında üleşti.

Duyan bile olmuş Çin’den, Maçin’den

“Korkak Sadi İle Kostak Kedi’nin Sergüzeşti.”
“Otuz iki tekmili birden…”

Düşmanıma, beleş koz; kendi gelen…
Dostuma, gıcır eğlence; en helalinden…

Kıs kıs gülüyormuş, anlatıp da mahalleli…
Zevkten dört köşe oluyormuş, tüm ahali.
Hiç umurumda değil;
Buyurun, kahkaha da atın…
Umurumda değil hiç;
Zevkin, dibini tadın.

Kalıbıma tükürüyormuş ardım sıra üstelik
Mafya çömezi o çelimsiz piç.
Çok da tın…

Ben, sokağın duvarı ile yeksan olmuşken
Kostak kostak geçişi yok mu
O, yavru kedinin önümden?
İşte yüreğimin buna,
Nasıl da gülüverdiğine bakarım ben.

Gayrisi umurumda değil arkadaş.
Vız gelir; ardımdan gülen
Tırıs gider; gölgeme tüküren.

Yalan değil;
En yakın duldaya, sırtımı veriverdiğim
Her gördüğümde o kediciği sokakta.
Yalan değil;
O yavrucak, arşınlayana kadar sokağı
El pençe divan durduğum ona.

Ama
Yalandır, ondan korktuğum…
İftiradır.
Kenara çekilip de yol veriyorsam, o minik kediye
Anla arkadaş; kediden korktuğumdan değil…
Kedi, benden korkmasın diye.

İşte, hikâye bu arkadaş;
Anlayan, beni anlar.
O, anlamayanlara da benden
Onların, vicdanı kadar “Selamlar.”

10.09.2013