Korkak Kurbağa Şiiri - Durdu Mehmet Bolat

Ben çok iyi kompozisyon yazardım,
Hoşlandım mı söylerdim.
Ben içi dışında bir adamdım.
Böyle dilimin ucuna gelip, gelip
Gitmezdi kelimeler…

Milat oldun benim için güzelim.
Her şey sana göre,
Senden önce, senden sonra,
Bir hayal âleminde;
Pamuk işçisi oluyorum,
Bir traktör römorkunda
Tıka basa doldurulmuş insanların arasında,
Ve yanımda ki işçi kız sen oluyorsun.
Akşam olmasın istiyorum,
Hep çalışalım, hep yorulalım,
Her tarlada…
Hiç ayrılmayalım,
Fakat şu kör olasıca akşam,
Ve sen evine, ben evime…

Sonra öğrenci oluyorum,
Bildiğimiz okullara benzemeyen bir okulda
Yanım da sıra arkadaşım oluyorsun.
Bazen tartışıyoruz;
“Sanat, sanat için mi?
Sanat toplum için mi”?
Başkalarıyla tartışırken
Ben hep seni tutuyorum,
Kur yapıyorum aklım sıra.
Boş derslerde sessiz sinema oynuyoruz,
Uzanıp tutmak istiyorum ellerini fakat…
Dokunursam kaybolacakmışsın gibi bir his.
Allah kahretsin,
Ben böyle korkak değildim eskiden.
Son ders, son zil,
Yine acımasız akşam,
Ve ayrılık ve gece…

Korkak kurbağa oluyorum sonra,
Aslında prens olan,
Öp beni güzelim, bir kere.
Çünkü ben kurbağa değildim eskiden.
Hoşlandım mı söylerdim,
Böyle dilimin ucuna
Gelip, gelip gitmezdi kelimeler.