Kıyamazdım gözel gözlerine
Doya doya bakmaya,
Kimbilir belkide korkardım
bakışlarında kaybolmaya
O güzel gözler hiç bilmedi
Oysa , Aşk 'ı ve sevmeyi
Kaderin oyunuydu
Sanki bu insana!
Taş bebek misali yaratılan
Ve adeta taş misali soğuk
Ateşin de yandığım
Gözlerin nazar' ı
Bilmezdi, beceremezdi
Belki, sıcacık bakmayı
Diye diye kandığım
Ve kana kana yandığım
Sevdanın
Ahmağı bendim
Oysa ben sanardım ki
O bakışlarda korkaktı
Benim kadar
Esir i olmaktansa sevdaya
Razıydı bir ömür yalnızlığa
Benimse yüreğim korkardı
O gözlerin buğusundan
Bilirdim canım yanacak
Fakat çaresizdim
Farketsem de aslında
Körkütük sevdakeştim
Yine de eğmedim başımı
Sevdaya!
İlk zaferini kazanacak
Bir komutan edasıyla
Yaktım, yıktım, kırdım
Ve söndürdüm ocağını
Sonun da sevdanın!
Nihayet kutlayacaktım ki
Büyük galibiyetimi
Tüm savaşım kendimle
Ve tüm kayıplar bendenmiş
O sevda dedikleri
Anka misali bir Dev'miş!
Kayıt Tarihi : 9.5.2012 03:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!