Korkak Bir Ölüm Şiiri - Çağlar Canbulat

titrek bir ses korkakça eğildi önüme
yalancı bir gülümseme düştü çehreme
pıhtılanmış bir kan kara toprağın kokusu
ücralardan süzülür bir ölüm hücresi ruhuma
yara açılmış bir kere gök kanamış
neye yarar paralanmak neye yarar sitem
sel alıp gitmiş bu yüreğimi
dayanılmaz olmuş acı hüzzam
kan revan içinde bir sima, içim kan ağlar durur,
merkezinde bir ölüm doğar korkakça
yüreğimin şahlanan yanı, düşer iki büklüm gövdeme
bir aşk: vuslat olur dinlemez
talihim bile makûs, kaderim kaoslarla dolu
bundan kimene, çürüyerek yol alıyorum
kırıp döken insancıl bir yanım var
beynimi kemiren teorik bir aşk
neden bu sekil bu suret
şimdilerde kendi ölümümü yazıyorum
ay ışığı korkakça düşer gövdeme
gaipten bir ses gelir alır götürür ruhumu