Korkak Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Duruşum mu ürküttü kilom mu ağır geldi,
Yanımda cüce kalıp ezilmekten mi korktun
Kolumu bükememen nefsine mi zor geldi;
Parçalara ayrılıp çözülmekten mi korktun.

Kalemim mi battı ki gözünün bebeğine,
Yaranmak için yaptın o palyaço beyine.
Bilirsin değer vermem gorilin şebeğine;
Panikle bu sınıfa yazılmaktan mı korktun.

Kaplumbağa her zaman alamaz zor yarışı,
Senin çırpınışların cırcır yakarışları!
Usta olanlar anlar bulur ağır taşları;
Tuğla gibi eriyip bozulmaktan mı korktun.

Beni böyle alt edip yenemezsin bunu bil,
Gerçeklerin yerini tutmuyor asla remil
Altını sarraf anlar aşkı bilir suzidil;
Bakırla eritilip süzülmekten mi korktun.

Başka izahatı yok bu kinin bu nefretin,
Etem-i iyi bilir sahte! .Samimiyetin.
Artık anla hey! .Namert yetmez gücün kuvvetin;
Boy sırasına göre dizilmekten mi korktun.

26.02.2014.ANKARA.