Korkak Şiiri - Mervenur Şenocak

Dört başlı bir canavar gibi kemiriyorsun,
Beni, Ey!
Ellerin,kelimelerin
Bırakıp giden ayakların
Ve korkunç suratına ilişen gözlerin...
Bırakıp gidiyorsun bir zamanı Ey!
Zamanla bırakıyorsun birşeyleri.
Dört başlı Dört kollu bir canavar,
Ruhumdan kayıyor azar,azar...
Merhametin yok mu? Ey!
Damarıma ilik ilik işleyen.
Çok fazla geziyorsun vucudumda zehrinle sen!
Zehirim oluyor senden dökülen
Gözyaşı kalıyor bana senden.
Bıraktıklarına ''sen''deme ne olur
Senden gelmesin''bırakmalar''
Bırakma beni Ey!
Nekadar da hırçın oldun yine,
Yine hırçın!
Ne kadar da güzel oldun yine...
Ne güzel yakışır yüzüne,
Saçların dalga dalga omuzlarında.
Şefkatini bırakmışsın,
Bir çocığun uçurtmasına.
Şevkat eyleme beni,
Uçurma uzaklara.
Uzaklara uçma...
Ah ne kadar da doldu gözlerim
Ne kadar çok isyan beslemişim.
Beslediklerime kızıp da gitme hemi?
Yoo ben öyle söylemedim.
İstersen git
Mutlu olacaksın belli ki...
Ama belki kalırsın
Ha olmaz mı?
Tomurcuk kokulu çayı severdin değil mi?
Bir dem,kıvamında,boğaza karşı...
Böyle devireceksen gözlerini git!
Sonra döndüğünde içeriz olmaz mı?
Ellerinde o bilindik bavulun,
Dönecek olsan azar azar gitmezdin ama.
Nereye gidiyorsun be deli!
Bir ömüre kıymakmıdır niyetin?
Öldüreceksen daha kısa yolu var Ey!
Daha kısa...
Yeter!
Sert vur kapımı.
Bir daha vurmamalı saatler seni.
Gideceksen tez git,tez olsun cinayetin!
Tez dönersin belki,
Ziyaretime gel hemi...