Korkak Şiiri - Ayşegül Atmaca

sen yoksun şimdi zor olacak unutmak nasıl da alışmıştım oysa hala ellerini arıyor ellerim hiç çıkmıyor aklımdan gülüşün ilk gün gibi hatırlıyorum kapıda duruşunu belki hata bendeydi belkide haklıydın gitmekte çok üstüne geldim senin kıskandım seni herşeyden kendimden bile kıskandım ama içimde korkularla yaşadım hep bir gün benden sıkılıp beni bırakıp gitmenden korktum gizlice ağladım köşelerde yansıtmak istemedim gözyaşlarımı görmeni istemedim sen hep gülen yüzümü hatırla istedim merak ediyorum gerçekten kararlı mıydın giderken gerçekten bitmiş miydim ben senin için bu kadar çabuk unutulduğumu düşünmek istemiyorum nedense keşke herşey daha farklı olabilseydi hiç gitmeseydin hep yanımda olsaydın sen keşke gururumu bir kenara itip gitme diyebilseydim sana yalvarsaydım saatlerce hatta günlerce öyle sessiz kalmasaydım giderken sen çığlıklarımla gökyüzünü yırtsaydım ama korkağın tekiyim ben işte işe yaramaz bir korkak hiçbirşeye cesaret edemeyen kazanmaktan çok kaybetmeyi düşünen kendine saygısı olmayan sevgisine bile sahip çıkamayan bir korkak düşündüm de gitmen iyi olmuş aslında zaten yaşanmazdı ben gibi bir korkakla