Sevmek bir siyah gül olmuş senin yeşil gözlerinde,
Çünkü sen aşkta, sevda da korkaksın bunu anladım,
O gülü elbet bir gün kırmızı yapacağım sevgimle,
Ve sen o gün, işte o gün, koşarak geleceksin kollarıma,
Bir karabasandan uyanırcasına, korkusuzca.
Sevgimin uçsuz bucaksız ovalarına dalacaksın,
Bütün çaresizliklerin aslında birer aldatmaca olduğunu,
Mantığının sesini her zaman dinlemenin yanlışlığını anlayacaksın,
Yüreğimin coşkusu, senin yüreğinin yalnızlığını kucakladığında,
Bu sarılış ve kavuşmanın ateşiyle kavrulacaksın.
Seni sevmenin ağır yükü omuzlarımda oldukça,
Çaresizim diyen senin mantığına,
Her seferinde karşı çıkacak gücüm olacaktır mutlaka,
Unutma, aşkın bedeli ağırdır elbet, taşıması zordur,
Ben seni sevdim dedim, dedimse bu bir feryattır,
Feryat belki hafif bir sözcük kalacaktır.
Kadınım kadınım, seni seviyorum diyorum,
Çığlığımı neden, niçin duymuyorsun,
Bu martı çığlığı atan, seven bir yüreğin sesidir, dinle,
Kıskançlıkların, huysuzlukların hoşuma gitmiyor mu sanıyorsun.
Bir kadın tarafından bu duygularla kuşatılmak acı verir,
Ama bana asla, sana aşığım ve sevgine muhtacım,
Çaresizliklerinin üzerini ört, seni seven, çırpınan yüreğe kulak ver,
Yoksa sen sonsuza kadar orada öylece duracak mısın,
Beş yüz adım attım sana doğru, tek bir adım atamıyorsun.
2007-İzmir
Kayıt Tarihi : 2.1.2009 00:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
