Korkak Şiiri - Evren Özcan

Korkularım,
Korkarım.
Korkaklığım,
Kara geceler, sabaha kadar sigara gibi söndürdüğüm mumlar.

Korkarım, korkağım.
Siyah bir perde inmeye dursun, yırtarım.
Bağıra çağıra,
Kimi zaman da ağlaya ağlaya...

Kaybetmekten,
Ertelenmişlikten,
Sevgisizlikten,
Korkarım.

Ruhum öyle ince ki
Öldükten sonra
Bedenime neşter değicek diye
Korkarım.

En son halini görmüştüm,
Yitik sevdaların,
Resim yapan Ayşenur'un,
Anneannemin.

Korkarım,
Vedalardan.
Resmin var diye cüzdanımı çaldırmaktan,
Anneciğine birşey olacak diye korkarım.

Korkarım,
Hayattan, ölümden korktuğum kadar.
Hayatın içinde bir ölümde bulur beni keder,
Ölseydim daha beter, yaşamak ondan da beter.

Güneş doğmasaydı,
Doğum olmasaydı, umut olmasaydı.
Güney olmasaydı,
Sıcak olmasaydı,deniz olmasaydı.

Korkarım,
Çocuk hali, ihtiyar hali demeden,
En yalın halinden,
Korkarım, korkağım.