Korkak Şiiri - Yusuf Işık 3

KORKAK

Ateşe elimi sokmam gerekiyordu
Bir an bile düşünmedim
Ulaşmaya çalıştığım
Boyumu aşıyordu bazen
Tabure kullandım
Olmadı merdiven kullandım
Hiç yüksünmedim
Büyümez bu çocuk dediler
Boyumun kısalığından
Adımı oturak koydular
Aldırmadım hiçbirine
Kimselerle ödeşmek
Usumdan geçmedi
İlk korkuyu
Tanrıyla verdiklerinde dahi
Ne ürküntü duydum
Ne de tırstım
Elimde tek bir yaşam vardı
Kimselerin işine yaramayacak
Korkusuzlukla ilgili
Bir savım da olmadı
Şu son günlerde
Ağababaları
Milyonlarca yoksulun
Garibanın ırzına geçerken
Kimsenin sesi çıkmıyordu
Ben de kendi halinde
Mütevazi bir
Yaşam sürdürüyordum
Akmasına izin verilmeyen
Irmakları bilmiyordum
Demek ki henüz
Beyin hücrelerim
Yeterli olgunluğa ulaşarak
Çöplüğe dönüşmemişti
İlk yıldız çarptığında
Neye uğradığımı şaşırdım
İkincisi dümdüz etmeye yetti
Kendime gelebilmem
Günlerimi aldı
Her çarpmada bir soru
Yanıt bekleyip durdu
Ve sonunda buldum
Ben
Kimsenin tanımlayamayacağı
Bir korkaktım
İçimi harap eden virüs
Meğer ki
En çok da
Söyleyemediklerimmiş
Ve bunun için
Adım korkakmış...18.3.2020