Korkacaksın Şiiri - Cahit Konut

(Adam olmayan insandan.)

Tanrı insanı affeder,
Sen, insandan korkacaksın.
O, yarattığını sever,
Sen, insandan korkacaksın.

Akrep, çıyan, arı sokar,
Yılanlar deliğe akar.
Tüm canlılar ondan korkar,
Sen, insandan korkacaksın.

Doğru yollardan dönmüşler,
“Bunlar adam yer!” Demişler.
İnsanlar çiğ süt emmişler,
Sen, insandan korkacaksın.

Bir yiğit görse tozutur,
Karnı doyunca azıtır.
Namusuna dil uzatır,
Sen, insandan korkacaksın.

Dedi- kodu, yalan, riya,
Ellerinde kara boya.
Bir parmak atmış dünyaya,
Sen, insandan korkacaksın.

Millet tutuşursa harbe,
Bazıları yapar darbe.
Vatanı sevmeyen kör be,
Sen, insandan korkacaksın.

Teröristler adam vurur,
Bazen canlı bomba olur.
Günahsız çocuklar ölür,
Sen, insandan korkacaksın.

Bir sofrada ekmek yemiş,
“Tama biz gardaşık.” Demiş.
Gammazlamış, ele vermiş,
Sen, insandan korkacaksın.

KARAC’OZAN; acep neyim?
Ne maraba, ne de beyim.
Önce ben, kendime deyim,
Sen, insandan korkacaksın.

02 Ağustos 2016 GÖLBAŞI
*maraba: ortakçı