Kork Korkmazdan Şiiri - Yurdagül Özay

Korkacaksın ihaneti kuşanmış gözlerden
Korkacaksın yaralı kaplan gibi bakışlardan
Ve de suskun dudaklardan
Onlar akşamın karanlığında
Sabahın belirsizliği gibidirler
Ne getirdikleri bellidir ne de götürecekleri
Nefes almak bile sıradandır onlar için
Duymazlar havayı hissetmezler rüzgârı
Duyguları çalan arsızlardır
Kanı çekilir insanın
Karga dolu bir gökyüzü gibi onları seyrederken

Katilin insancıl olanından
Hırsızın erdemlisinden
Ve de doğruların kuşkulusundan korkacaksın
Yüreksizliğin bedelini ödemez onlar
Hırsla yatar kinle kalkarlar
Yoktur onlarda vicdanın mahrem örtüsü
İnsancıl yönlerini görmek
Batık bir ülkeyi aramak gibidir

Kendisiyle didişenden
Kör kandili güneş bilenden
Bir de ecelle can bölüşenden korkacaksın
Onlar hayalet gövdelerdir
Karanlığın bastırılmış açlığı
Nasıl bir isyan dolaşır damarlarında bilinmez
Ve nasıl bir ihanet yayılır gözlerinde
Dünya bir dönerse onlar beş döner
Savururlar yerdekini göktekini
Umutları korkularında büyür
Çifti yüz paraya satılan hayattan hoşlanırlar
Balmumundan heykeller gibi duyarsızdırlar

Fırtınanın öfkesinden
Devlerin cücesinden
Sahtekârın efendisinden korkacaksın
Düşündürmez onları
Ne gökyüzünün maviliği
Ne de kuşların kanat çırpması
Riyakârlığın emrinde çalışan işçilerdir
Güzel günleri yok etmek için vardırlar
Hiçbirinin minneti yoktur karanlığa aydınlığa
Kendilerini varisi sanırlar bu dünyanın
Bastıkları yerde sevgiler biter
Bütün duygular derin uykudadır
Bütün lazımlar ve lüzumlar iptal edilmiştir

Aşkın esaretinden
Tutkunun cesaretinden korkacaksın
Üşütürler insanı yalnızlığında
Bir gecelik sarhoşluk gibidirler
Sevda sevda üstüne konmaz
Veda veda üstüne gelir
Saatler zamanı sıfırlar
Uyandığın sabahlara yaban kalırsın
Gönüllü gidersin ölüme
Gönül verdiğin bunu kâr bilse de

Aşk tutku sevda vazgeçemediklerimiz
Ve de uğurlarında değerlerimizden vazgeçtiklerimiz