Koridor Şiiri - Şahan Çoker

Sustur diyorsun şu denizi
Nefesin duyulmuyor
Çok dalgalıyım Bella
İçimdeki rüzgarın dinmesi gerek
Sakinleşmesi dudaklarımın
Sonra öperim hepsi geçer
Bütün acıları yeryüzünün
En çok da balıklar sevinir buna
Cebimdeki yosunlar
Birde üç çocuğuyla dönen Afitap belki
Onlar için yeni bir vicdan gerekli

Seni sevdiğimden inan gazetelerin haberi yok
Biraz önce gittiler dedim Bella
Ondan boş şu iki sandalye
Çay hala sıcak
Rakamını yitirmiş bir gece
Bak Takvim soruyor bize
Bütün kuşlar nerde kaçtı mı?
Parmak kaldırıyor
Dünyanın en arka sırasındaki çocuk
Ihlamurlar diyor
Çiçek açtı mı?

Bir ev var
O çocuğun çizdiği resimde
Beyaz bulutlar, mavi gök
Kırmızı kiremit, sarı güneş
Yalnız bir ağaç,
Rengarenk elmalar
Kimse görmez oysa Bella
Evin içinde denize açılan bir koridor var
Bir ucunda sen
Bir ucunda ben
Bir sana, bir bana gidip gelen kuşlar
Çocuklar iyi bilir
Saklambaç oynanmaz burada
Saklanacak yer yoksa yüreğinden başka
Varlıkla yokluk arasında
Dudaklarını sussun diye ısıra ısıra
Ben sanıp gölgeni
Kendine sarılırsın aslında

Şimdi ağzımda bir yangın çiçeği
Sıyırıp beyaz bulutlardan maviyi
Sana koşuyorum nefes nefese
Azgın taylar gibi diriliyorum tarihine
Tarih ki bir kuş uykusu
Hemen uyanacak dokunsak
Tüm haritalar
Bu karanlık koridora açılıyor
El yordamıyla buluyoruz artık hayatı
Su ve ateş bende birleşiyor
Sırrı sende güzelleşiyor Bella

Tutukluk yapan bir silah gibi
İçime işleyen bir şiir gibi
Bunalan
Daralan
Ve anlamını arayan
İki kelime gibi
Göğsümüze sığmayan kuşlar
Bir orada, bir burada

Hayat aslında bu koridor
Bir ucunda sen
Bir ucunda ben
Sende ben
Bende sen
Bella