Korhan Yetiş Şiirleri - Şair Korhan Yetiş

İnsan uzaklara bakınca neden yalnızlaşır?
Buluşamadıklarının,söyleyemediklerinin, gizli kalanlarının hep kendinden uzakta olmasından mı?
Peki söyleyemediklerin konuştuklarından fazlaysa ne olur?
Sağır olursun.

Çevrende olan biten sessiz bir filmdir artık senin figüran bile olmadığın,

Mutluluk ile mutsuzluğun hiç bu kadar iyi anlaşabileceğini düşünmezdim
Yanında olduğumda sevgilinin mutsuzluk hiç kıskanmıyor diğerini
Diğer zamanlarda en sevilen çocuk o çünkü
Zaten en çok zamanı onunla geçiriyorum, daha çok sevdiğimden değil tabi,
Diğeri gibi değil çünkü, hiç bırakmıyor beni, en çok o seviyor galiba,
İki çocuğu olan bilir, bazen aynı anda oynamak istiyorlar benimle,

skiden sevmezdim yalnız kalmayı,
Şimdi loş bir ışık bir iki duble rakı ve bir dolu yalnızlık en sevdiğim hobim,
Ha bir de kafa yormayan inceden bir müzik,
Derken kapı açılır ve masaya oturur en çok unutmaya çalıştıklarım,
Konuşmaya başlarlar ben dinlerim, özlemişim çok,
Onlar konuşunca müziğin sesi açılır hemen, beni anlatılan hikayeye götürmek için gelmiş,