Körfezli Bir Yunus

Ben körfezli bir yunus,

Yunus işte,
Yunuslardan bir yunus…
Ben de yer-içerim sizin gibi,
Nefes alır nefes veririm,
Bende körfezi severim,
Muhabbeti severim
Ben körfezli yunus, ben hemşehri yunus
Arsuzlu balıkçılar tanır beni,
Amanoslar gölgesinde uyanırım
Yarıkkayalı sabahlara…
Körfez bir sevdadır, bir kara sevdadır bende;
Nice sancılı lodoslar içimi kaynattı,
Nice çiçekli poyrazlara katlandım,
Körfez sevdasına…

Ben Körfezli yunus, ben hemşehri yunus;
Yavrularım vardı, yavrularım…
Yosun kokardı nefesleri,
Körfez kokardı…
Mersin çayı açıklarında emzirirdim onları
Sütüm katıksızdı, sütüm helaldı,
Halil İbrahim bereketin de sütüm.

Bir sevgi donanması kurardık;
Gemileride alırdık aramıza, martıları da,
El çırpardı hasret acılı gemiciler,
Dönme dolaplarımızdı dev dalgalar
Ve bir gün garip garip adamlar,
Garip garip yapılar dizdiler,
Bacalar dizdiler sahillere...
Ejderha bacalar ölüm kustu,
Zehir kustu, gaz kustu…
Deniz sustu cümbüş sustu.

Ah gümüş gözlü yavrularım…
Birer birer gömüldüler bulanık sulara,
Can yoldaşımız martılarla…

Ben kara burunlu,
Ben İskenderunlu yunus,
Ben hemşehri yunus
Ben sevdalı yunus,ana yunus, can yunus…
Ben de bıçaklar sırtındayım,
Körfezi yaşıyorum, acıyı yaşıyorum.

Ben körfezli yunus, ben acılı, sancılı yunus,
Yavrularıma acımadınız,
Körfeze acıyın,
Yavrunuza acıyın
Kendinize acıyın.