Körfezin Kızı Şiiri - Sibel Bozbay

tiz bir ıslığın ellerinden
iki damla yaş aktı
hüzünle dans eden gönlüne,
bastırılmış duyguları
ayazlar vurdu
aynaya düşen aksinde
duran çıplak aşk
böldü gelincik tarlasını
ihanet kokuyordu dudaklar
öznesi olmayan umut
mevsimlerin koynunda kaldı...
sırtını sıvazlayan acılarla
boğuyordu yarınları
farkındaydı
eteğindeki dikenlerin,
kalabalık gülüşü dağılmış
ıssızlık gelmişti
dalgalı yüzüne,
geceyi karartan ruhlar
midas'ın kulakları gibi
kıyamet var ay ışığında
yer ile yeksan oldu maviler
göğe bulandım...

imgeler nehrinde
son defa kanattı mısraları,
yetim kalan düşleriyle
son kez ağladı körfezin kızı...