Körfezin kızı Şiiri - Berna Karaoğlu

körfezin kızı:maviye hüznü yakıştırma.
benim umutlarım mavide saklı
en derin maviliklere sakladım sevlarımı..olursa diye yarınlarımı....
bana sabahlar öyle uzakki:körfezin kızı
sabahıma güneşler doğmuyor
karanlıklarda kaldım.
elimi attığım gül,
avucumda soluyor
işte o yüzden:ben gül; lere düşmanım sevmem
hiç sevmem körfezin kızı....
çocuksu gülüşlerim bir fırtınanın arasında yitip gitti.
belki bir yürek fırtınasıyla tekrar döner diye de bekliyorum.
yağmurlar yağıyor...fırtına zamanı başlıyor
engin mavilikler yine bana umutlarımı getiriyor.
bu kez çok korkuyorum be körfezin kızı.
bu defaki amansız,bu defa ki hırçın..bir bilinmezlik,
yandım,
yandım,
korkuyorum körfezin kızı.
sevdanın gelişi bile yerleri titretiyor.
bir deprem fırtınası gibi gibi her yeri inletiyor.
gardımı alamıyorum.savunmasız kaldım.
sevdası için için iliklerime kadar işliyor.
ve çıplak ayaklarımla yürüdüğüm tüm yollarda,
onu işaret ediyor..
şimdi söyle körfezin kızı:
derin mavilikler,bana
neyi getiriyor....................İlknur Tavasav..