Körfez Balladı Şiiri - Toykan Doğan

(1)

bu amatör bir şiir
veya ne derseniz artık
çünkü kıyısı kum olmayan denizlerde
yürümekten sıkıldım
kayaları çok seviyorlar
hani bir koşsanız
ayağınızı kesiverecek olan
kan revan
o sarp kayaları
yani
millerce yol kateden
dalgalar onlara çarpmamalı
aksine
altın sarısı
o kumlarda
ayak izlerinin
çukurlarına dolmalı

(2)

bir rivayettir
buyrulur
zeytin ağaçlarını
tuzlu denizin suladığı
yaktığı
günün idi'nin arkasına saklandığı
körfezin bozburnunda
o kayalar toplanır
söyleşirler
mumlar yanar zifirde
büyükayıyı oryonu seyreden
şezlonglara uzanmıştır her biri
toyları dinler
otları söker
kıyılara yosun sürer
analara evlat
çamlara tomurcuk
atlara tay verirler
koşarlar
hüzünlenirler
ve yürürler
esintili akşamlarda

(3)

olur da eğer
yolunuz düşerse bir gün
anaların
çamların ve
atların
yine onların yaktığı
mumlarla
birbirlerini aradığı
lacivert göğü saran
şimşek ve yıldırımların
güneşle tozu
sakladığı
oryonun ayı
sarhoşun şişeyi devirdiği
karın düşmediği topraklara
bir kulak verin
o kayalara
bir hikaye
duyacaksınız

(4)

bu dizeleri doldurmadım henüz
çünkü o hikaye öyledir ki
daha yaşanmamış
aşıklar buluşmamış
kumlarda yürünmemiş
yollar katedilmemiş
şarkılar söylenmemiş
yakamoz izlenmemiştir

(5)

devam edecektir ama
do majörün aydınlığı
ve jupiterin ışığı
bir olan ay ve yıldızlar gibi
usul ve karanlık
derin ve samimi
bir tünel kadar zifiri
bir aşk kadar feci