Körfez ağladı... Şiiri - Ali Efeoğlu

Bir ceset bulundu denizde,gencecik bir adam
Masmavi suları karardı,körfez ağladı
Bir hayat daha bitmişti çaresizlikler içinde
İzmir utandı,körfez ağladı

Doğduğu gün anası babası sevinmişti
Görenler,nur topu gibi bir erkek evlat demişti
Büyüdü,evlendi,bir kredi kartı edindi
Bankalar para istedi,körfez ağladı

Ne ümitlerle girmişti yaşam savaşına
Evlenmişti,çocukları baba diyorlardı ona
Bir akşam eve gelmedi,karanlıktı hava
Gökyüzü utandı,körfez ağladı

Bir yolcu vapuru Karşıyakaya yanaşıyordu
İnsanlar güvertede bekleşiyordu
Gözler su üstünde bir ceset görüyordu
Karşıyaka utandı,körfez ağladı

Bulamamıştı bir çıkar yol kredi kartından
Utanıyordu,borç alıpta yerine koyamamaktan
Saldı bir gün kendini sulara ağlayaraktan
Deniz utandı,körfez ağladı

Martılar uçuşuyorlardı yine ekmek peşinde
O ise can vermekteydi azgın suyun içinde
Sular yüzünü usulca örterken akşam vaktinde
Martılar utandı,körfez ağladı

Bir ömür daha geldi geçti bu dünyadan
o,zaten bir hiçti,parası yoktu da ondan
Çocuklar ağlaşır,gel babamız sokaktan
Yazan kalemim utandı,körfez ağladı...

Gerçek yaşamdan...
20.10.2010.İzmir
Ali Efeoğlu