Körelir mutluluk ve acı

Keskin bir kalemdir zaman , ufuk çizgisinde yıllanan
Kesemedim yolunu , geçiyor zaman hiç durmadan ,
Hayallerime ulaşmak istedim
Aklımdan hiç geçmeyecek şeylerle karşılaştım
ve direndim
Tüm bunların kör kuyusu
Hiç , geçinemedim

Masmavi deniz manzarası gibi bir düş , yitirdim içimde
Sözlerim yarım kaldı , paylaşamadım kimseyle
Parçalandı ruhumun yelkenleri
Anılar resimlerden ibaretken , içine gömülüyorum sanki
Körelir mutluluk ve acı öylece ,
Belki de çok uzakta bir yerde ölmüştü bazıları habersizce . . .