SÖYLEYEMEDİM ANNE...
anne
sen beni hep mutlu mu sandın
sana söylemedim ya hiç
üzülmeyesin diye
Anılara saygım var
Yaşadığım acılar,mutluluklar
Benimle yaşayacaklar
Kaybolmayacaklar
Unutamadım hiçbirşeyi
Güneşi görmeliyim
Sarıldı bebesine
Bir veda da eşine
Korkusu yoktu
Gitsede ateş çemberine
Öylesine cesur,öylesine vakur
Baba da gurur,ana da onur
Nedir bu şiddet
Nedir bu dargınlıklar
Çocuklar ağlamasın
Kime yarar ki bu ayrılıklar
Ben sana muhtaçken
Sen de bana
Sevda Çiçegi
Bir mendil alirmisin,dedi
Döndüm baktim, bir sokak bebegi,.
Minnacik elleri
Nemli nemli, gözleri
BUZ İÇİNDE YÜREĞİM...
gecenin sessizliğinde,seni düşünürken
yokluğunu iliklerimde hissettim sevgili
üşüdüm,titredim birden
irkildi bedenim
şiirlere sordum seni
sayfalara yazdım seni
aradım ve buldum
yüreğime koydum seni
ama
kimsin bilemedim
Yağan yağmur kaçırmıştı onları
Yuvasızdılar,yalnızdılar
Birbirlerine sarıldılar ısınmak için
Hor görmeyin onları
Ben sizinleyim Köprüaltı çocukları!
Asaletinin içinde, çocukluğunu
Yaşatmak isterdim sana
Evcilik oynardık,
Sabahtan akşama
Öylesine saf öylesine temiz
Bilmesekte aşkın ne olduğunu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!