Körebe Şiiri - Aydın Çakar

Sen hiç kayboldun mu?
Hiç bilmediğin bir şehirde
Bilmediğin bir yol ayrımına gelip
Tercih yapamadığın
Hangi yola gireceğini bilmeden
Düşünmeden gittiğin oldu mu?
Ne ile karşılaşacağını bilmeden?
Ya da düşünmeden yaptığın birşey oldu mu?
Sonucunu tahmin edemediğin
Ne olursa olsun dediğin?
Kendini hayatın akışına bıraktığın oldu mu?
Hani denize açılırsın ya küçük bir sandalla
Bir rüzgar çıkar ya aniden
Kürekleri çekmeye kolların dayanmaz
Sürüklenirsin ya nereye gideceğini bilmeden..
Bir korku gelir içine
Hayat böyle birşeydir işte..
Aşk ta hayatın ta kendisidir...
Düşünebilene...
Kör bir insanı düşündün mü hiç..
Hiçbirşeyi göremeden yaşadığı hayatı
Belki de
Belki de hiçbir şeyin şeklini dahi bilmeden
Yıllarca kör bir karanlıkta yaşadığını
Aklına geldi mi hiç
Örneğin merdivenlerden inerken
Işıkların söndüğü anda
Körlük böyle birşey diyebildin mi hiç...
Sevdin mi hiç...
Hücrelerine kadar hissederek...
Her anında onu düşünerek
Onu yaşayarak..
Onunla aynı havayı soluduğunu...
Belki paylaşabildiğin tek şeyin o hava olduğunu
Düşündün mü hiç?
Sen sevginde kayboldun mu hiç?
Sürüklendin mi sevginin içinde..
Yalpaladın mı
Kör bir insan gibi..
Çaresiz kaldın mı?
Öğrendiğim birşey var...
İnsanlar gözleriyle kör olabilirler..
Yeter ki gönülleri kör olmasın..
İşte o zaman yıkılabilirler...