Körebe Şiiri - Zühre Duygulu

İlkbahar dallarında beyaza boyanan badem çiçekleri
Kıştan kalma duvarlarda filizlenen renkler
Ve zaman, geleceğin geçmişe dönük manevralarında
Eskiyen koltuk manzaraları gibi
Geçip gidilenlerde hayat
Buruşmuş insan silüetleriyle örülen
Silik bir imza atıyorum hatıralarıma
Oysa saçlarım geliyor aklıma
Rüzgârların uzayıp dokunduğu
Ellerim esiyor emeklerime
Parmak parmak dağılırken gökyüzüne
Sözcüklerim yer değiştiriyor
Çocuklarla yazılan bir senaryonun
Bulaşmışlığında ben
Körebenin çamurlaşan saatleriyle beraber
İyi uykular dileyip sabah tan güneşine
Miniklere şeker verip ninniler söylüyorum
Gündüzüme akan yıldızlara dönüşürken gülücükler
Gözümün aydınlığında ben,
Sobeleniyorum.
Kırk birden geriye doğru sayıp
Tanıdıkça ebelenen kelimeleri
Diziyorum tümcelerine tek tek
Yüzümü umutlarla kapatarak
Hepinize eğlenceli bir oyun diliyorum.