Körebe Şiiri - İbrahim Özdemir 2

KÖREBE

Yaz ortasında ılıman bir gece,
dar bir sokak,
gökyüzünde ayışıgı,
depderin bir sessizlik,
bir o,
bir ben,
Oyunumuzun adı körebe,
yaşlarımız on altılık daha körpe,
Gözüme baglandı mendil,
Koştur Allahım koştur,
Agaç arkaları,köşe başları,
Saklandı bir kere bulunmaz yere,
Beyaz bluzlu,
pıtırlı kabartılı yelekli,
Bir kız var içimde,
Gözlerimin karanlıgında,
aha şuralarda,
ismini unuttum karanlığımda,
Çok şekermi şeker,
Doyulmaz öpüşmelik,
Bir köşeye sinmiş
ellerim buldu saklandıgı yerde,
doyulmaz tatlımı tatlı,
korkuların gizliliğinde lezzeti,
Nefesler birbirine karışık,
et ete teması,
Öpüşme niyetinde,
Ateş körüklerimiz içerden,
Mapus bıraktı tatlı gizlenme,
İçimdeki gıdıklama birden bire,
eli ellerimde tutuk,
İhtiraslarında omuzlarını,
Fısıltıda kalan gizli ihtiras,
bir derin ugultu,
biraz içten pişmanlık
ögrendim sevdanın dudak öpüşünü
dudaklarım hafifledi yanaklarda,
öpüş degil
bir başka degerde,
Parmaklarım gögüslerde gezinişi
o ışıklı gecede,
İlk öpüşte nerelerde kaldı körebe,
Beyaz buluzlu kızın,
bilmem kaç elbise degiştirdi,
evlendi,
boy boy çocukları,
tatlı yaramaz herbiri anneler şirinliğinde
hem çocuklarını sever,
hemde kocasını,acaba hatırlıyormuki
Körebe oynadıgımız ayışıgındaki akşamı

(demyanli) ibrahim özdemir