Körebe Şiiri - Özge Özgen 2

Vaktinden önce doğuyor insan

Sonra ağzında kiremit tozu olan
bir ceylan iniyor şehre

Yüzümüzde suya dokunan
kurt masalları

Bir çiçeğe inansam diyorum
Bir böcekle yürüsem
klometrelerce

Bu çağ iliklerime kadar yalan
Bu çağ ilkel değil

En çıplak haliyle devler
kuruyor tezgâhı
üzerimize

Caddelerde, peşpeşe enkaz
yığınları
Timsahlar aç

Çenemde patlayan sakız parçaları
derime yapışıyor

O gün, kim anlattı bize
bu kavramı

Hangi yağmurun rahminden kovulduk da
İçimizdeki şeytan
Putları taşlıyor bir öğlen vakti

Sırtımıza kurulan
bu gevşeklikle, üstelik

Kimliğimizde isimsiz bir dünya var
diyorum sevgilim

Gözlerim körebe oynarken
Yüzümde kirli bir
gece daha
Zamansa , erkene alıyor bütün kuşları

Göğsümde atlar koşuyor örneğin
Karıncalar filleri çiğniyor
Şehir içten felç