Körebe Şiiri - Emrah Ayhan

ebelendim
bir sonsuzluk değdi omuzlarıma
gözlerim sağdı
bakışlarımı yitirmiştim bir zaman
bilirsin
kınalı bir çocuk bekledim hep
sabahın mayhoşluğundan
ürkek oldu avuçlarım
ama dua
bilekleri kelepçeli
yelkovan urganında nöbetçi
herkesin tek yorganı
bilirsin
sanmamak adına tek
sanmadan tamamlamak için yolculuğu

ki gölgeler, maskeler, dekorlar
ve bir yığın müsvedde kağıdı ile
dikenli tellerle çevirdiler hayatı
ellerim sağdı
asırları yüten körebe oyununda
dokunmamı yitirmiştim o zaman
kalakalmıştım yüreğimle ortada
bilirsin
ümit baston olur düşecek olana
bir adım için bekler patika
bir ses için sükunet

baykuş ötüşü, dolunay gizemi
ve bir ışık için kirlettim
karanlığın namusunu
bir ışık görmeliyim
nerede oyun arkadaşlarım
artık ellerim çözülmeli
sesim yazmalı harfleri
adımlarımda koskoca merdivenler
dokunmalıyım saçlarına
ebelemeliyim yağmuru
ki ıslatsın
gündüzü esir alan rüyayı