Körebe Şiiri - Mehmed Aksu

İsyan büyür içimde.
Eylül yürür, bütün hüznüyle.
Bir darbeden geriye kalandır kalp kırıntılarım.
Sen yıldızları alırsın avucuna,
Ben kaçırdığın gözlerine bakarken dilek tutarım.
Sen aralık olursun bana;
Yeni bir yıla çıkarım senle,
Yeni bir yola.
Ben hep şubat kalırım karşında.
Dört yılda “bir” umutlanırım.
Yorgun takvimlerden
Ve sensiz saatlerde geriye kalan
Bir sessizlikte boğulurken hıçkırıklarım
Sen şehre yağmur yağdı sanırsın
Melekler bana,
Ben yokluğuna ağlarım.

Ben her durakta seni beklerim.
Hep dolu geçer kalbin kapımdan,
Ben hep bir sonraki seferi beklerim.
Geçer içimden
Adın geçer.
Acın geçer.
Akşam olur, yürekten sancın geçer.
Ben karanlığıma ay ol diye beklerken,
Sen asır oluverirsin kavuşmaya.
Odalarım ol isterim dört duvarda,
Sen duvarları yıkılmamış uzak bir ülke olursun.
“Aşk olsun” derken yazılar duvarlarda, alında, kaderde
Sen hep karşılıksız bir aşk olursun.
Sağım, solum, önüm, arkam olursun.
Ben hep sobele diye beklerim ortalıkta
Sen bana hep körebe kalırsın.
Ekim’12