Prangalarca..upuzun bir ayrılık gökyüzünden..
Veda bütün çiçeklere..doluyor vakit tekrar erkenden..
Soluyor tüm yeşillik, ölüyor yeniden dirilmek üzere..
Bir sekratlık hali..durgun mu durgun atmosfer..
İşte gidiyor Kore, küsüyor hayata binlerce kez doğa anne..
İşte gidiyor.. gelmeyecek yine günlerce..
İşte gidiyor ağlayacak mevsimlerce doğa anne..
İşte gitti, üşütüyor tüm bu hayat veren yörünge..
25.09.2020
Bir Garip SaudadeKayıt Tarihi : 14.9.2023 00:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!