Körduman Şiiri - Veysel Soysal

Kırk kılıçlı zeybek çıktı meydana
Alem bilir, adlı-şanlı kör duman.
Başı tokmak, beli sanki merdane
Çatal yürek, dokuz canlı kör duman.

Sinsi durur, azamete bürünür.
Yakın gelse aslan gibi görünür.
Ağaların paçasına sürünür.
Laubali, senli benli kör duman.

Evden çıkar her köşeyi dolanır.
Gelen geçen, kimi görse sulanır.
Çarık çalar, dolakları dolanır.
Çuha cepken, depme donlu kör duman.

Bağırınca dağları tutar sesi,
Keçe külah; yana yıkıktır fesi.
Rakipleri yere yıkar nefesi.
Yanak yama, burnu benli kör duman.

Ezan okur, salsan geçer ön safa.
Kendisini muhtar sanır taş kafa.
Veysel Soysal onu vurdum bir defa
Katil surat, deli kanlı kör duman.