ve sayende öğrendim
körlerin
nasıl gördüğünü;
nasıl hissettiğini
güneşi
ayı ve yıldızları,
hüznü
sevinci ve kederi,
nasıl sezdiğini
güzeli
çirkini ve yalanı,
işte o zaman
ağladım, ağladım, ağladım…
kahrettim kendime
ve utanarak kapattım yüzümü ellerimle
gözlerim görmesin diye
yüzümdeki o hüznü
ve anladım ki
ben sende kördüm.
25 Mayıs 1982 – Laleli / İstanbul
Fahir Semir AbacıKayıt Tarihi : 7.8.2009 18:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)