Kördüğüm Türküler Şiiri - Ayşe Uçar

aşk dediğin bir oyun
en son ışığı gözlerde sönen ilmiksiz düğüm
ruhum kalbimin kırık kanatlarına emanet
yürüyorum pastel renklerin körlüğünde
sızılara sürgün bir göçebe yalnızlığında

zaman giyinmiş kuşanmış kuşatmış dört yanı
yorgun bir selvinin susak dallarında uyur kuşlar
estirip geçiyor yıllar üstümden
hiç yokmuşum gibi

aşk dediğin fuzuli
ama yine de yakar yıkar gönlü
her şey ince bir çizgi her şey ince bir ayar
neyi sahiplenirsen varlığı ile
yokluğu seni sınar

söyle ruhum
hangi çağın karanlığında ışığın söndü
onca günleri tükettin saniyelerin hızında
dökülmüşlüklerle ziyânlarla
küçük mutluluklar
dev isyanlarla

artık konuşarak susuyorum kelimelerim yangın
garip bir gezginim sinemde bitmez yolların
engebesi düzlüğü

aşk dediğin geçmez yara
üstünü örtmez ne kefen ne hasret
kuzgun nefesinde öldüm yâr
dillerim lâl vakitler dar
kördüğüm türküler

............

0302202505:58