Kördüğüm Şiiri - Kara Kursunizi Maca

Bilenmemiş kalemle konuşuyorum hep
Akan kanımla acıları yazıyorum hep
Yaşanmış..yaşanmamış..anlatılmış..bitmiş
Başlangıçlar dururken ben hep
son perdedeki not oluyorum
Ya da dile vurmaktan korkulmuş, utanılmış söz
İnsan sevdiği için canını feda ederken
Geride kalan, kırıkları toplayan oluyor hep
Dağılan ev, kalp kıran söz, dikiş tutmayan kalıp
Değer bilmeyi ne zaman öğrenir insan ?!
Gidince mi..bitince mi..ölünce mi ?!
Söz bitmiş oluyor belki
ama ateş közde devam yanıyor…
Su serpmeyin hiç.. harlamayında ..
Ateş sönünce zaten ya ölür ya biter
Ya da izi kalır ömrünün anısı budur
Seni büyütür, yeri gelir besler güç olur
yeri gelir hatalı sonuç ders olur
Bir de kurşun gibi silinmez…
İfade edilmeyen iz olur.
Kanamaz, acıtmaz, kızdırmaz artık
ama hatırladıkça enginlerden gönül çıkamaz..
Namluyu karşındakine değil kendine çevir sevda
Kör düğümle bağlayan sonra da atan oldun hep..!!