Kördüğüm Şiiri - Yaman Karaca

Kördüğüm

Ve yine hasretin…
Yine düştü aklıma hasretin.
Yine bağrıma sızı, içime yokluğun düştü.
Düştü be yar, düştü ömrüme, kış bahtıma kara düştü!
Elimdeki bir bardak çaya anlatmaya çalışıyorum özlemini
Ve cekiyorum tespih gibi gözlerini yüreğimin derinliklerinde.
Martılara fısıldıyor adını, yollarını gözlüyorum çaresizce.
Gelmeyeceksin biliyorum ama yine de bekliyorum işte.
Bir haber var mı diye gözlerim gelen sandallarda.
Sigara üstüne sigara yakıyor, geçmişi canlandırıyorum.
Gelmeyeceksin işte. biliyorum ama
Olsun, ben yine de bekliyorum.
Seni sevmekten vazgeçemem ki…
Sensizliği ne aklıma ne yüreğime anlatamam.
Boğuyor bu şehir beni, aman vermez oldu,
Hasretin gayrı çekilmez oldu.
Nereye baksam sessizlik, nereye baksam sensizlik,
Bense tepeden tırnağa tam bir belirsizlik…
Yıkıldım say, delirdim say, ne sayarsan say…
Yine hasretin kor gibi düştü içime.

Hani sen hep derdin ya şakasına,
Senin yüzünden bir gün çekip gideceğim bu şehirden diye…
Ben de sana gülümseyerek ışıksız kalırım, diye cevap verirdim.
Sana ne şehir ne ülkeler yetti… Sen dünyayı terk edip gittin.
Şimdi ben seni hangi bulutun içinde
Ya da gökkuşağının hangi renginde aramalıyım?
Yolumu bulmak için seni hangi duanın içinde anmalıyım?
Söyle bana, kaç gözyaşı akıtsam
Gözlerimi kapatıp uykuya daldığımda seni görürüm?
Gönlüm şu akılsız dalgalar gibi bu aralar,
Sanki sen varmışsın gibi orada…
Kumsala vurup kendimi, sonra yine sensizliğe çekiliyorum.
Karışıp o sonsuz hasretine, yalnızlığımda kayboluyorum.
Ben böyleyim artık, her gün aynı, her gün deli divane…
Her gün hasretinle boğuşuyorum işte…

Zamansız gittin işte…
Oysa ölüm bile zamanında güzeldi.
Hani sen diyordun ya, Bana böyle hep aşık ve sadık kal…
Bir gün bir yerlerde kavuşur muyuz, bilmiyorum ama
Ben bu dünyada sana hem aşık hem de sadık kaldım.
Senden başkasını ne sevdim ne de gördüm.
Ben senle yaşadım ve senle öldüm…
Sen çekip gittin, bir kere öldün.
Ben kaldım, her gün ölmekten beter oldum.
Sensiz hayat böyle işte, kördüğüm…

Yaman Karaca