Kördüğüm! Şiiri - Çizgili Mavi

İçimde,
Talan edilmiş bir şehir var...
Göçler başlamış, her sokağı basmış feryatlar,
ve her yanı sarmış, yakıp gittiğin yangınlar!
Sen gezerken ışıl ışıl olan gönlümün caddeleri,
Şimdi izbe, tekinsiz ve karanlıklar!
“Bu şehirde sen varsın, ben varım...
Biz yokuz!” dediği yer, Cemal Süreya’nın...
İşte tam da burası, en tenha kenti bu dünyanın!
Sen gittin, üçer beşer öldü içimdeki anılar,
En güzel sahnesi, kabusa döndü bu rüyanın.
Seni, gönül denen yurdun başkenti sanmıştım,
Ölüler ülkesinde bir cennete, gözlerinde varmıştım!
Şimdi, yalnızlık bir ur gibi benliğimi sararken,
Ölüyorum ben yavaşça, bu karanlık şehirde... seni ararken!
Bir yetim çocuk hüznünde, bir anne göz yaşında boğuluyorum...
Mutluluk senin artık, ben ölüme koşuyorum.
Sevdaa çukuruna gömülmek isterdim, bir sabaha karşı ölünce,
Ölümü de öldürdün sen, sebepsiz ansızın gidince.
Neye yarar artık dönsen, sevsen şimdi neye yarar?
Geçmez bıçaksız kestiğin, tuz bastığın yaralar.
Yemyeşil bir bahar getirmiştin, sevdiğini söylerken kış ortasıydı...
Seni sevda bilmek, şu viran gönlümün son hatasıydı!
Kördüğümler bağladın gönlüme, her bir ilmeği sen olan,
Şimdi bir taziye evi hüznünde içim, yalan aşkınla şen olan!
Git...
git ey vicdanı kemin, bırakma kalmasın hatırım,
Ruhuma işkence artık,
sana seni yazdığım her satırım!