Kördüğüm Şiiri - Erdem Gümüş 2

KÖRDÜĞÜM

Gönül beşiğimde, sevda salladım,
Ne ağıdı kesti, ne de uyuyor.
Aşk sürdüm emziğe, dili balladım,
Ne sevdadan kustu, ne de doyuyor.

Sardım sarmaladım, kundağa aşkı,
Ninniyle söyledim, ben yâre meşki,
Düşmez mi içine, insanın kuşku?
Ne dilleri sustu ne de duyuyor.

Bu kara sevdayı, cânân yarattı,
Mecnun'un çölünde, serap arattı, 
Bilmem ki zülfünü, niye tarattı?
Ne güldürüp dostu, ne de kıyıyor. 

Gönül bağlarını, deremiyorum,
Vuslat-ı visale, eremiyorum,
Ben bu aşka anlam veremiyorum,
Ne sevdaya düştü, ne de ayıyor.

Diyorsun bu sevda,bence kördüğüm,
Sence bir rüya mı,benim gördüğüm?
Öyle deme nolur, gönül ördüğüm,
Ne gördüğüm düş'tü, ne de hây'ı yor.

Bir başka gönüle, esmez Figani,
Bu aşkı raflara, asmaz Figani,
Hâk'dan umudunu, kesmez Figani,
Ne yazgıya küstü, ne de cayıyor. 

Erdem GÜMÜŞ (Kul Figani)
13.02.2019