Kördüğüm Şiiri - Cavit Şengün

Kördüğüm olmuşum sana,
Ne kadar kacsam da.
Dönüp geliyorum yine sana,
Tüm sokaklar sana çıkıyor,
Alışmışım bir kere varlığına.
Bembeyaz bir sayfasın sen,
Tertemiz yüreğin,
Sıcacık ellerin.
Üşüyorum ulan vijdansiz anla
Üşüyorum...
Hani imkansız bir şey yoktu,
Diye haykırıyorum her gece.
Şimdi gecikmissindir yine işe,
Tüm mahsumiyetinle yayılmıştır bedenin yatağına,
Ne var ki bir mucize olsa,
Girsem kapından içeri,
Açılsa da tüm cehennem kapıları bana.
Üşümüş bedenime sarsam seni.
Sarılsam,öpsem saçlarını oksasam.
Dermanım, hiç böyle olmamıştım,ben hiç kimseye böyle hasret kalmamıştım.cicekleri sevmeye başlamış, güneşi görmüştüm,gece karanlığı korkutmuyordu artık beni...
Şimdi üşüyorum,
Korkuyorum,
Sanki hergün ağır ağır eriyorum