Kördüğüm Şiiri - Şakir Kurtulmuş

aynalarda gördüm yıllardır
süren uykunun düşünü

saçların mıydı
seni kördüğüm eden

gözlerinde
derdimin dermanı bulutlar
kara gözlerindeki yakuttu
içimde uçan kuşlar
yakup gibi gözünün yaşıyla
delen bağrımı

gönül havuzuna dalmışım
gözlerim kör ellerim bağlı
iyi bir koşucu kalbim

ya bu serinlik isteği
oysa biz buzulların
çocukları değil miydik
ilk güneşte birbirine ısınan

hiç değişmeyen bir
mevsimi vardı buraların
elin dokununca kalbime
ay ışığı yanar

alıp gönlüme basarım
titrediğinde güneşin parmakları
sararım sıkı sıkı avuçlarımda
üşümesin diye
göğsümü bağrımı açar
göklere ulanırım
tomurcuklar açarken
tomurcuklar açarken