Kördüğüm Şiiri - Enver Özdil

Anlatacak çok şey birikti gülüm
Sen yoksun ki,kimselere diyemem
Sözcüker dolanıp ta dilimde kördüğüm oluyor.

Duvarlara tutunarak giriyorum odamıza
Eşyalara sinen kokunu çekiyorum içime
Yastıkta hatıra kalan bir tel saçın
Yağlı sicim gibi kıvrılıp ta, boynumda kördüğüm oluyor

Gezdiğimiz o yerlere gider ayaklarıma
Anılar üstüme üstüme geliyor
Sesin çınlıyor kulağımda,dayanmıyor dizlerim
Bağları çözülüyor da dolanıp dizimde kördüğüm oluyor.

Koca şehir bana zından
Hiç bir yere sığmıyor başım
Ev gözüme düşman,yollarda izin
Duvarda cismin görünüp te,gözümde kördüğüm oluyor.

Hasret türküleri çalıyor radyoda
Seni hatırlatıyor yüreğe dokunan nameler
Daralıyor yüreğim,duyulmuyor çığlığım
Sesim titreyip titreyip te,boğazımda kördüğüm oluyor.

Gel artık gel,hiç mi hatırım yok!
Aldığın nefes aşkına.
Cemalinde yüce yaratanı gördüğüm
Çözülmüyor,çözülmüyor,çözülmüyor
Hasret cehenneminde bu kördüğüm.