Kalemin ucunda uyurken sessizlik
Kangren olmuş haykırışlar kesilir kökünden
Kalkar yaraların küflü kabukları
Çağın yorgunluğu tüner göğüslere
Ve uzaklara yazılır sesler
Çelişkilerin girdabında boğulurken sırlar
Düğümsüz iplere tutunur tükenmişler
Beyaz saç gibi kopardıkça çoğalır hüzün
Köpürür gecenin deliliği
Ve duvağı açılır gizemlerin
Gözlerinden bakışları çalınırken ay yüzlülerin
İç ateşiyle kavrulur yüreği kısırlaşanlar
Kırk yerinden kırılır eski günlerin boynu
Uçurumlarda pışpışlanır insan
Ve dudağı uçuklar düşlerin
Kısalırken olmakla ölmenin neşeli aralığı
Etinden ayrılır bıkkınlıklar
Korkuyu saklar bir çocuk yüzünün arkasına
Uçulmamış gökyüzünde sürgün olur kuşlar
Ve genzi yakar ahlar
Kalbin ırmakları kururken derinden
Daha bir çölleşir umudun coğrafyası
Zorunlu yolculuklar yorar insanı
Zemzemler serpilir katran yüzlere
Ve öldükçe güzelleşir insan
Kayıt Tarihi : 6.5.2014 06:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!