Kördüğüm Şiiri - Yaşar Tandoğan Karabulat

KÖRDÜĞÜM

Öyle gün oluyor sen,
Gelip gönlüme kamp kuruyor,
Hayal denizime taş atıp,
Masum balıklarımı ürkütüyorsun.

Gecelerimin sessizliğinde,
Köşe başlarında sen varsın,
Geçip karşıma oturuyorsun,
Bir çocuk kadar günahsız,
Öyle masum bakıyorsun ki,
Senin attığın kördüğümü çözemiyorum
Gitmek kolay mı, gözlerin kal derken?

Yemekte, kaşığıma düşüp,
Boğazıma takılıyorsun.
Kahve içiyorum, falımda çıkıyorsun,
Hasreti yanı başıma koyuyor,
Alıp başını, çekip gidiyorsun.

Yıldız topladık seninle gecelerde,
Tükenmişliğin küllerinden,
Aşk tadında, daha dün gibi.
Ne zaman, seni anacak olsam;
Bakışlarının sağanağında ıslanıyorum,
Duyulmuyor çığlıklarım, boğuluyorum.

Senin, o güzel gözlerin yalanmış,
Anladım, gülen dudaklarında yalanmış,
Geldiğinde yalan, geleceğinde yalan,
Tek sıra olmuş yüreğimde anılar,
Kuytularda, şafak vakitlerinde,
Onulmaz acılar bekleşiyorlar.
Yıllar sonra bıraktığın yerdeyim
Bıktım, hasretinin beni sınamasından.

Senden sonra ben, hiç yaşamadım ki,
Senden kalan hatıraları,
Kendi ellerimle, mâziye gömdüm,
Geceler boyu uykularım kördüğüm.

Şimdi ellerin geçmiş hükmünde,
Beklide, aşkın bedelidir ödediğim,
Bilebilsem, neredesin kördüğüm.

Geçip giden yıllar olsun,
Sensiz geçen yıllara, uğurlar olsun.
Tek tük yağsın dokunma,
Saçlarıma kar taneleri dolsun,
Her köşe başında, beni bekleyen,
İsterse Azrail olsun.

Varsın uğrunda harcanan,
Boşu boşuna yitip giden,
Koskoca bir ömür olsun.
Görmeyeceksem bir daha seni,
Ya sen, ya ben, ölmüşüzdür inan.