Kördüğüm Şiiri - Levent Dizdar

KÖRDÜĞÜM

Bir rüya gördüm
Çivilenmiş pervazlar dudaklarıma
Pencereler kapalı
Yüzüm gözüm kan içinde
Bir gül kopup ellerinden
Düşüyor alnıma.

Bilmediğim bir şeyi
Sanki bütün şehir biliyor da
Bana gülüyor gibi.
Bu nasıl bir his böyle?
Saklanmış tüm sırlarımı
Gözü kör, o şirin köstebek bile
Apaçık görüyor gibi.
Uyanabilsem
Yüzümü, susuz bir gölün kıyısında
Toprakla yıkayacağım.
Şirin köstebekten geleceğimi,
İsimsiz hekimden menekşelerimi,
Söküp söküp alacağım.

Veda vakti diyor
Rüzgar, yağmur, fırtına
Avuçlarımdan çivilenmiş gibiyim toprağa.
Bulutlar ki boyum kadar yüksek,
Tenim kadar solgun.
Uyanabilsem,
Yüce bir dağdan
Irmak olup çağlayacağım.
Uyanabilsem, ah bir uyanabilsem
İçimi ilk gördüğüm çiçeğe döküp
Hüngür hüngür ağlayacağım.

Duruldu ruhum
Rüyalarıma bakma sen.
Yürürken elimi kolumu bile sallamaz oldum
Ne köpekten korkum kaldı ne yüksekten
Fırın önlerinde dilenci ol deseler yok demem
Rüzgar nereye eserse oraya savruluyorum
Seni hala seviyor muyum
İnan sadece bunu biliyorum.
Bakma sen ırmak olup çağlarım dediğime
Hekimden menekşe çalmak kimin haddine?
Uyanabilsem, ah bir uyanabilsem
Bu şiiri yırtıp atacağım.
Uyanabilsem, ah bir uyanabilsem
Kördüğüm, kördüğüm
Uyurken
Senin yüzünde
Tek gördüğüm.

2025