Tel tel kopuşmakta hayat sazımız
Çoğumuz umutsuz,mutlu azımız,
Ne çare böyleymiş alın yazımız
İlmik ilmik çözülmeyen kördüğüm.
Kimimiz ağladı,kimimiz güldü,
Kimisi menekşe,kimi sümbüldü
Tümünün sonunda boynu büküldü
Bir kez değil bin kezdir bu gördüğüm.
Bir tuhaf oluyor insan sevince
Felâket başlıyor sevilmeyince,
Acıyı tatlıyla birleştirince
Karışık bir çelenk sana ördüğüm.
Kayıt Tarihi : 8.10.2005 22:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!