Kordon'dan Bir Esinti...

Karşıyaka'dan esip geliyor rüzgar,
Yüzümüzü yalıyor kordon boyunda,
Elimizde birer şişe bira,
Uzanmışız, ağlıyoruz,
Gözyaşları kaybettiklerimize...

Yılların geçmesi mi yordu bu kadar bizi
Yoksa bile bile mi yorduk birbirimizi
Herneyse diyorum, bak batıyor güneş!
Doğrulduk, gülüyoruz
Gülücükler, bulduklarımıza kaybettiklerimizin yerine...

Kelime oyunları yok artık,
Rüzgarın taşıdığı yalnızlık,
Kordon'da hüzünlü ayrılık,
Martıların çalışı sevgi çığlıklarımızı,
Yada,
İzmir Körfezi'nden basmak gönül yelkenini.
Yok bunların hiçbiri...

Bİr sen varsın,
Bir de ben...
Ve seviyoruz ya birbirimizi,
Boşver, unut gitsin gerisini...