Kordon Boyu Şiiri - Turgut Uzdu

Bir tatil günü
Kordon Boyuna uzansam
Hemen kıyısında denizin
Beni bekleyen banka otursam.
Vakti ikindi vakti
Serin rüzgârlar esse
Bilirim senin kokunu getirmez
Gerçi sevmiyorum amma
Arada burnuma
Denizin ekşi kokusu gelse.
Yalnızlığı çeksem içime
Hep uzak duran ufka baksam
Yaktığım sigaradan
İçimdeki alevi söndürsün diye
Şöyle okkalı bir nefes alsam.

Gökyüzü yine mavi, puslu mavi
Martıların sevinci zaten sebepsiz
Ne aşk, ne ayrılık, ne sevda
Anlamsız, küçük ve beyaz bulutlar
Damlasız ve şimşeksiz
Var gibi yoklar.

Nedense her geldiğimde biri beni takip eder
Gölgem midir, gölgen midir bilemem
Bağlamış bir şeyler beni bir şeylere
Anlatmaya kalksam
İp diyemem, kordon diyemem.
Niye kordon demişler
Onu da bilmiyorum aslında
Kulağımda bira kokusuna sarılmış bir şarkı
İçinde yamalı gizli bir ayrılık kelimesi
Bir bayan söylüyor
Kim bilir hangi aşkla yanmış sesi.

Sevda diyeceğim
Daha sev demeden başlıyor sorgular
Beynim kıvrım kıvrım kıvranıyor acıdan
İyi ki kavuşmamışsın diyor bir ses sonunda
Bak, ayrılıkta ne tatlı acılar var.

Zamanda geri götüren bir rüzgâr esiyor
Bir göz kırpışı sonunda önündeyim
Toplayamıyoruz dökülen pişmanlıkları
Yüzümüzde yüreklerimizin çırpınışı
Sen birindesin ben diğerindeyim.
Çok garip
Bir görümlük hasretlerin ölümüymüş anladım
Ne ben yanımda umut getirmişim biraz, ne de sen
Bir martı çığlığıyla yine esti rüzgâr
Baktım, yine yakamozların arasında
Acılarımdı sevdayı sevdadan ayırıp gülümseyen.