Kordelya Şiiri - Yılmaz Sevket Arslan

Ayakta durmak artik beni yoruyor kordelya

Ayakta durup dimdik guclu durmak tuketti beni

Yorgunum..

Sevgim igdis edilmis

Guz yagmurlari yagiyor goz kapaklarima

Yanlizim..

Butun sehirlerden

Butun dinlerden

Butun sahil kasabalarindan kovuldum...

Simdi yeni yetme asiklara bakip ic geciriyorum

Yoksullugum simdi ayaklar altinda

Can cekisiyorum gecenin kuytusunda

Kordelya,sen hangi nefeste durdun

Hangi ucuruma dustu gozlerin

Bedenin en son hangi sehirde denize vurdu

Dusumdesin...

Yanliz bir siluet dusuyor yastigima

Kordelya..

Icimde oluyor senden kalan kardelenler

Gozlerim kan canagi

Her hucrem isyansi bir inrhar

Kucuk parmaklarim mecalsiz

Sen o kocaman gozlerini hangi sahilde

Hangi ulkeden gelen gemilerde asili biraktin

Hangi deniz esintisi basini dondurdu Kordelya

Cirpiniyorum tutunmak icin hayata sensiz kordelya

Cirpindikca tirnaklarimin altindan akan askti

Simdi butun siyahlar bana miras

Butun maviler sana yolculuk ediyor

Butun huzun sarilarinin boynu bukuk

Butun denizler yakamozsuz

Deniz kizlari soluksuz boguluyor kordelya

Asi ve hircin denizin deniz gozlu tanricasi

Symirna'nin bana emanet ettigi bakiresi

Hangi gunahkar ilk tasi atti

Hangi gozler igfal etti umutlarini

Kordelya kekik kokulu dag cicegi

Vahsi kisraklarin ezdigi cimen kokulu

Yagmurdan sonraki toprak tinisi

Kordelya'm huzun cicegim...

Nerde asili kaldik biz

Hangi hancerde ikiye boldun bizi

Hangi duste oldurdun ruyalarimizi

Simdi butun denizler boguyor gozyaslarimi

Bir lahza an seni gormek isterken bu denli

Sen korfezde avlanan, balikcilarin aksam yemegimi oldun

Kordelya bilsen ne ozedim

Ne cok yandim sana

Yine dustun dusume...

Bir kadin cigligi gibi avaz avaz

Ellerin titriyordu kordelya

Ellerin titrerken ben olurdum

Kordelya...bir masalin son cumlesi

Yilmaz Sevket Arslan