Koray Şiiri - Nuray Sarac Koparal

Koray'ın saçlarında beyazlar var artık!
Gözlerinde hüzün,kalbinde acı,
Beyninde sorunlar var...
Küçükken hep didiştiğim,
Ona göre sözünü hiç dinlemediğim
Onu ne kadar çok sevdiğimi bir gün
Söyleyemediğim,Anamdan,Babamdan
Bana kalan anlamlı tek hatıram...
Uzak ama yakın,oğlumdan sonra
Tek kanım,canım ve aslında her şeyim
Ağabeyim benim! ..
İçinde derin korkular var belli etmediği
Yalnızlığını kadınından bile gizlediği
Omzundaki yükleri görmezden geldiği
Otuzikisinde yorgun bir çocuk gibi...
Siniri edepsizliğinden değil
Askerde anasını kaybettiğinden
Cenazeye kaçarak geldiğinden...
Hayatta onu en çok sevendi Annesi
Öyleki beni kıskandıracak kadar...
En yakın dostunu,babamızı
Yedi ay önce indirdi toprağa...
Annemizin yanına elleriyle teslim etti
Gözyaşlarını gizledi,deli kardeşine
Ana baba metaneti göstermek uğruna.
Koray'ın saçında beyazlar var artık
Her bir telinde yorgunluğunu sakladığı
Ruhunda acılar,akıtmadığı gözyaşları var
Bir tek içindeki çocukla paylaştığı...
Fırtınaları,azmi var,feleğe inat hırs yaptığı
Ama korkma sakın! Her şeyden öte
Bir güç var,Anamızın,Babamızın
Bize çok uzaklardan yolladığı,
Adı Ruhların Sevgisi...Ve yalnız değilsin!