Koray Çirik Şiirleri - Şair Koray Çirik

To accept life,
Not with a hollow indifference, but deeply,
To clasp within the heart all that was left undone.

At times, to see the bottom of the glass,
At times, to see nothing at all,

Geçmişten ayırt etmek İçin değersizlerin yüklediği hüzünleri bırak

Ki bizi korkak yapan da onlardır egonun titrek bacalarında

Zihninin daracık sokaklarında gezinen dumandır bu

Kabullenmek bazen hayatı
Öyle boş vermişçesine değil, derinden
Tam kalbinden kavramak yapamadıklarını...

Bazen dibini görmek kadehin
Bazen ise hiçbir şeyi görememek

To distinguish from the past
The sorrows of the unworthy take
Which make us all cowards
Upon the flickering chimneys of the ego itself
The smoke that travels through the narrow streets of your mind
For remembering the burden of mankind’s meticulous conscience

Uykumdan biraz daha geç mi kalkmalıyım,
Yoksa bu aciz bedenim, huzursuzluğunu
Kendi kendine tüketebilir mi?

Başımın ağrısı, Vivaldi’nin Kışı gibi,
Di–da, di–da…