Etrafımda gördüğüm ilişkileri yorumlamayı severim. İnsanlığın kendimce gerçek benliğini ortaya çıkarma yollarını arıyorum. Şiir yazmanın kendimi en kolay şekilde tatmin ettiğini düşündüğüm için şiir yazıyorum.
Ey acı çeken insan!
Anlat bana düşüncelerini, çektiğin acıları.
Anlat ki,
Farkına varamadığım kendi benliğimi, gerçek insanlığı anlayabileyim.
Sevgim bir gülün eseridir,
vermeyi düşlediğim
arayıp da bulamadığım
uğuruna ağlatabilen
umut bahçelerimi süsleyen
renksiz bir gül.
Cennet bahçesinin tek renksiz gülüydü o.
Bir gün gözleri kör olmuş iki sevgili yüzünden ezilip gitti.
Sevişiyorlardı o renksiz gül ezilirken.
Oysa aşk bize kendinden başka ne verebilir ki.
Utangaç birisiyim,
çocuksu bir umutla oluşturduğum hayallerim var
seninle beni içeren hayaller.
Utangaç birisiyim,
itiraflarım var
Hapşırmak güzel şeydir aslında.
Kalbin bir saniye olsa bile durur,
kısadır o zaman ama çok şey anlatır.
Bir saniye bile olsa dünyadan uzaklaşırsın
soğuk ölüme yaklaşırsın.
Anlarsın ölümün saf gerçekliğini,
O kadar sevmişti ki çocuk,
artık sözlerin onun gözünde bir değeri kalmamıştı.
Zorunlu olan sözlerin.
O`nu gördüğünde adeta yok oluyordu,
duyguları, düşünceleri, söylemesi gereken sözler.
Kimi zaman elimde bir tütün kokusu,
gözümü yaşlandıran dumanlar eşliğinde şiir okuyorum.
Kimi zaman elimde bir parfüm kokusu,
gözümü kamaştıran ayımı seyrediyorum.
Sayfa sayfa yazı yazardım;
denemeler,hikayeler,şiirler.
Çok yazardım ama,
gün gelirdi yazdığım herşeyi yırtıp atardım.
Sonra yenilerini yazmaya başlardım,
ama yazdığım yeni yazılar da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!