sen bilmeden sevdim seni
sen bilmiyordun ben seviyordum
seni izliyordum sen görmüyordun
seni düşünüyordum hissetmiyordun
tıpkı şimdi olduğu gibi
sen hala bilmiyorsun
Bak
Gözlerimde resmin duruyor hala
Bak
Yüreğimde aşkın duruyor hala
Sen gittin belki ama
Yerin duruyor hala
Günler geçmezken sensiz
Saniyeler sayar oldum yokluğunda
Mum ışığında kalmışken yüreğim
Aydınlığa hasret kaldı bedenim
Seni özlemedim desem yalan olur
Beklemiyorum desem yalan
Açılır bir bir kapanan kapılar
Arkasından bir yol bulur girerim içeri
Sen görmeden sessiz sessiz
Sonumu çizerim kendi elimle sensiz
Bir gün gelir çaresiz
Unutur giderim hiç habersiz
Bu hava seni hatırlattı bana
Hava biraz sıcak sanki
Dün gecede seni hatırlamıştım gerçi
Gece hava soğuktu
Öğlen çok sıcak
Ama ben yine seni hatırlamıştım
Sabahı beklemek
Gelmeyen sabahı
Uzun olan gecenin ardından...
Güneşi izlemek
Ölesiye bağlanmak güneşe
Doğuşundan zevk almak
Bu gün yine ağlıyorum yokluğuna
Bu gün yine kendimi vuruyorum satırlara
Bu gün yine aşkımı haykırıyorum duvarlara
Sen bunları okumasanda
Artık yazılan her hecem, her satır sana
Ya sen olmasaydın
Kim severdi beni derinden
Kim ısıtırdı ellerimi
Kim kucaklardı yürekten
Yüreğimin ta içinden
Sana sevgim verdim
Her sabahın akşamında ölüm geldi aklıma
Ve her gecenin sabahında sen geldin aklıma
Bir seni düşündüm her uyandığımda
Bir de ölümü düşündüm yokluğunda
Yokluğun ölümdü hayatımda
Ve sen yoktun, ölüydüm aslında
Bu gece seni hatırladım
Tıpkı her geçen gece gibi
Bu günde seni düşündüm
İlk gecem gibi
Ve bugünde sana şiir yazdım
İlk yazdığım gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!