Kör Yıldız Şiiri - Feyza Avcı

Işık kör, vicdan ışığı insanı bağlar
Körlüğün ışığında kaybolan yıldız ağlar.
Hiçliğin körlüğünde kaybolur yıllar,
Ateşten farklıdır yıllardan sonrası..

Boğulmuş gecelere inat yağmur yağar.
Kaybolmuş yıllar kendine ağlar..
Kör bir ışık vicdanlarda yanar,
Külden ötedir ateşten sonrası.

Hayattan bıkmak başka,serzeniş başka
Yok oluşsa aynıdır ölüme olan aşkla.
Varoluş kör uçurum yıldızından farksızsa,
Geri adımdan farklıdır hayattan sonrası.

Kör geceydi güneşe inat gelen
Vicdan aynasıydı gönülden süzülen.
Kör yıldız hiçliğe gömülmüşken,
Bir yalandır kayboluştan sonrası..

Marmara sularıyla boğuşmak gibisi,
Vicdan susuzluğuna geceye sel,
Kör ışıklara uzanmış bir el,
Senin için azaptır rüyandan sonrası..

Kendine geliş vicdan çırpıntısı,
Kör ışığa dönmek,yıldız kayması,
Hasbihalden farklıdır sessizlik sonrası..
Boğulmaktan ayrıdır intihar yanılgısı...